هرم نفسها در گلوی چای می گفت      بوسه زدی بر شانه های استکانم …

رقص

موج

غزل

[ خانه ]
[ پست الکترونيک ]


[لوگو  ]

رقص موج غزل

 




Free Web Counter
کسانیکه از شهرویور هشتاد وسه به آلونکم سر زدند



[آرشيو]

*آرشیو روزانه *

 


[دوستان]


غزل امروز

 واران


خانوم دکتر عزیز


عمه عزیز خودم


روح تکانی


پشت دیوارها


ساحل نشین اشک


کرگدن


آدمک


شاعرانه ها


خون خامه


اتاق 203


می خواهم خودم باشم


آقا طیب


صندلی لهستانی


غزلسرا


باغکوچه


تو اتفاق تازه ای


یک شعر ترش


سایه های شرجی


هفت قدم تا تو


وبلاگ دو نفره


حیات خلوت


معصومیت از دست رفته


بهاراندام


بوتیمار


از مخمل وابریشم


شیدایی


آخرین پنجره


جان غزل


Cut Way


مه آلووود


پلاک هفت


اسپریچو


هویجوری


غزل پست مدرن


وارانی


میرزا قلمدون


زاینده رود


محمد ویسی


دلواژه


باد در موهایش


شب بو


زمستان است


تکرار فرمان نمی تابد


یمگان


پیامبر مجنون


کلاغ زرد روی سیم



ساده دل


رهیاد


ییلاق


ستاره صبح


تیر و کمان


بچه های سده



حدیث لزر غلامی



کالیوه




 

Thursday, October 14, 2004

آن اتفاق نباید
سلام

۱- سفرهای اخيرم عالی بود...عالی....سفر نامه ها بماند برای بعد.

۲-سه تا غزل جديد کار کردم، يکی سفرنامه کوير، يکی سفرنامه شيراز و يکی تا حدودی مدرن...اما به خاطر يک نازنین و برای اينکه نشون بدم رفيق نيمه راه نيستم تا مدتی توی وبلاگ، از خودم شعر نمی زنم.

۳- اينهم دو تا غزل از دو تا دوست جديد که توی شيراز باهاشون عشق کردم ...حتما به وبلاگهاشون سر بزنين :


توجهی به تکاپوی اين پلنگ نکن
به تير رس که رسيدم بزن ، درنگ نکن
تمام حثيت کوه از شکوه من ست
نه ! افتخار به فتح دو تکه سنگ نکن
مرا به چنگ بياور ، چه زنده، چه مرده
به قدر ثانيه ای فکر نام و ننگ نکن
غرور دشت پر از رد گام های من ست
مرا اسير قفس های چشم تنگ نکن
درست بين دو ابروم را نشانه بگير
به قصد کشت بزن، لحظه ای درنگ نکن
هميشه اول و آخر تو می بری از من
تمام وقتت را صرف صلح و جنگ نکن
فقط بخواه به پايت نمرده جان بدهم
برای کشتن من خواهش از تفنگ نکن

امیر اکبر زاده


آن اتفاق نبايد آن شب برای من افتاد
آن شب که چشمم به چشم دريايی آن زن افتاد
آن زن که موج نگاهش آهسته آهسته آمد
گرداب شد در نهايت در شعرهای من افتاد
وقتی به شعر من آمد عريان ترين واژه ها شد
در گوشش آنقدر خواندم تا فکر پيراهن افتاد
پوشيد پيراهنم را آبی تر از آسمان شد
خورشيد از دکمه هايش فکر درخشيدن افتاد
آنقدر زيبا شد آن زن آن شب که حتی خدا هم
از عصمت خود در آمد در دام اهريمن افتاد
اما نفهميدم آن شب (آن اتفاق نبايد -
آن اشتباه مکرر - اينبار هم سهواً افتاد)

حسین حاج هاشمی




اينجا نظر بدين - ردپاي دوست





 

 

template designed by www.IranTemp.com